Zwart strand

We hebben het vandaag zeer rustig gehouden. We wandelden 4 km naar het zand strand van Sao Roque en bleven er enkele uren vertoeven (en luisterden we naar het WK wielrennen). Op de terugweg dronken we een cocktail en gingen ‘s avonds eten bij het restaurant dat de naam Terras draagt. Morgen om 19.05h nemen we het vliegtuig huiswaarts. Waar we in principe om 1.40h zullen landen. 

PDL White Ocean

Vandaag vond een groot feest plaats in de binnenstad. Alle voorbereidingen werden getroffen. Podia geplaatst, cocktailbars geïnstalleerd, gedekte tafels buitengezet. We aten ‘s middags op restaurant (Louvre Michaelense) omdat ‘s avonds alles volzet was. We slenterden door de stad en kleedden ons tegen ‘s avonds min of meer in het thema (wit). We aten een variant van een hotdog bij één van de kraampjes en vergaapten ons aan de festiviteiten.

Sao Miguel

Deze morgen maakten we ons klaar om de auto in te leveren en ons naar de luchthaven te begeven. Er stond ons een vlucht van 45 minuten te wachten naar het eiland Sao Miguel, of terug naar waar we waren gestart. Een taxi bracht ons naar het guesthouse waar we de laatste 2 dagen zullen verblijven. We trokken de stad in en gingen reserveren bij restaurants voor de komende dagen.  Reservaties zijn wel aangewezen. Zeker morgen zal dit een probleem zijn. Want dan vindt er hier een groot feest plaats in de stad, PDL White Oecean 2023, en alle restaurants zijn al lang van te voor volzet. 

We kochten nog wat brood en kaas voor het ontbijt en gingen eten in restaurant O Giro. We sloten de dag af met een cocktail op het terras van een pop-up bar in de haven.

Serreta

Na een lang en uitgebreid ontbijt deze morgen, vertrokken we naar de westkant van het eiland. De temperatuur bleef bij 25 graden stilstaan en de lucht was eerder bewolkt. We hadden vandaag de trail Serreta op de planning staan. Een kleine 7 km maar wel met een volle 3,5 km klim. Een mooie trail naar de top van een berg met een immens uitzicht. De afdaling was ook geen eenvoudige klus. We stopten onderweg nog om een drankje te nuttigen als tegemoetkoming voor deze inspanning. We gingen ‘s avonds Italiaans eten en dronken voor het eerst op vakantie een aperitief. 

Ice cream

Deze morgen hebben we ontbeten op het terras van ons appartement. Croissants met confituur, yoghurt, fruitsap en koffie, en dit met zicht op de oceaan. Daarna zijn we met de auto vertrokken voor een trip langs verschillende bezienswaardigheden. Ponta das Contendas langs de oceaan en vervolgens Praia da Vitoria, de 2de stad van het eiland waar een Amerikaanse legerbasis is gevestigd. Meteen ook de reden waarom hier zo veel Amerikanen rondlopen. De lavagrotten Algar do Carvão vonden we te duur. Ook omdat we reeds op Pico grotten hadden bezocht. De Furnas do Enxofre, een vulkanisch gebied met enkele dampende holtes, viel wat tegen. Maar wellicht omdat we al heel wat groter en spectaculairder vulkanisch gebied hebben gezien. Onderweg passeerden we ook nog een lokale festiviteit waar heel wat mensen zich amuseerden met het aanschouwen van een stierenspektakel in een landelijke arena. Terug in Angra zochten we, na het verorberen van een lekkere ijs, het strand en de verfrissende oceaan op. En dit bij meer dan 30 graden. ‘s Avonds gingen we lekkere gegrilde steak eten bij Tosca das Tias waar we de vorige avond hadden gereserveerd. 

Terceira

Deze morgen zijn we heel vroeg vertrokken, want om 8.20h vertrok het vliegtuig van Pico naar Terceira. Welgeteld 35 min vliegen. Om 9 h pikten we de bagage op en haalden de auto, een witte Opel Corsa, op. 

We reden direct door naar Angro Do Heroismo de grootste plaats op het eiland en ook onze verblijfplaats voor de komende 3 dagen. We verkenden de stad en bleven af en toe hangen op een terrasje. Om 16h checkten we in bij Casa Dos Remedios. We verblijven in een mooi appartement met zicht op de oceaan. We gingen nog wandelen alvorens alcatra te eten, een typisch gerecht van het eiland, bestaande uit traag gegaard rundvlees bereid in rode wijn.

Hike

Deze morgen zijn we na het ontbijt naar de oostkant van het eiland gereden. We hadden een hike gepland van 9 km met zicht op de oceaan. De 9 km werden er 10 omdat we af en toe eens verkeerd liepen. De hike ,die startte in Calheta de Nesquim, was vrij zwaar. Bij 31 graden moesten we de eerste 5 km voortdurend klimmen. Op gladde stenen en drassige ondergronden, en af en toe langs slecht aangeduide paden. Gelukkig kwamen we een Vlaams gezin tegen die ons terug op het juiste pad bracht. De afdaling was tevens uitdagend. Na 3,5 uur wandelen kwamen we, kletsnat van het zweet, terug vanwaar we gestart waren. We dronken er 2 Sagres biertjes en vervolgden de weg richting Lajes de Pico, waar we afkoeling vonden in de oceaan. Onderweg naar de guesthouse, reserveerden we nog bij Mar Sushi Terrace en aten er ietwat later geweldig lekkere sushi bereid met lokale vis en een Japanese cheese cake als dessert.